ترافیک شدید و راننده ی عجیب

دیروز بعد از ظهر بعد از تموم شدن کارم اسنپ گرفتم تا برگردم خونه.

ترافیک سنگینی بود. همه ی خیابونها بسته و شلوغ. ماشین رسید و سوار شدم.  راننده  خوش اخلاق بود و تشکر کرد که اومدم اون دست خیابون و مجبور نشده  دور بزنه. پرسید میتونه سیگار بکشه؟ گفتم این کار رو نکن. من آلرژی دارم و بوی سیگار خیلی اذیتم میکنه. قبول کرد. 

مثل اغلب راننده ها فکر میکرد من خیلی پولدارم و اینجایی که سوارم کرده ( الهیه) خونه مونه. هی در این مورد حرف میزد. با خنده گفتم اشتباه نکن اینجا محل کار منه.

دختری سوار برماشین مدل بالایی در حالیکه یه سگ سامویید همراهش بود از کنارمون رد شد. گفت اینا فازشون چیه این سگ ها رو با ماشین میچرخونند؟ گفتم: حتما یا داره میبردش دکتر یا جایی میره که سگش هم میبره. گفت خوب چرا؟ گفتم از آدم ها خیری ندیدند به حیوانات پناه آوردن. گفت راست میگی. منم خودم دوتا سگ دارم. ولی سگ هستند نه عروسک. خندیدم. گفت باورت نمیشه؟ بعد از توی گوشیش عکس خودش رو با دو تا سگ سراب نشون دادکه توی یه دشت وسیع گرفته شده بود. گفتم خوب اینا سگ سرابند. گفت آره دیگه، اینا سگند. گفتم این سگ رو که نمیشه توی خونه نگه داشت. هر کسی بسته به محیط زندگیش حیوون خونگیش رو انتخاب میکه، شما هم معلومه اینا رو شهرستان نگه میداری. خندید و گفت عجب زرنگی. از کجا فهمیدی؟ گفتم این عکس شبیه دشت های اردبیله. یه جور خاصی از توی آینه نگاهم کرد و گفت: آره من بچه یکی از روستاهای اردبیلم. کمی گذشت و هی از شیرین کاری هاش گفت و من فقط گوش کردم. بین صحبت هاش میخواست بگه خیلی تجربه داره و خیلی خوب آدم ها رو میشناسه و به هیچکس نباید اعتماد کرد. گفتم چند سالته؟ گفت بیست و هشت. گفتم هنوز خیلی فرصت داری تا آدم ها رو کامل بشناسی. گفت شما چند سالتونه مگه. فوقش چهار پنج سال از من بزرگتری. گفتم من چهل و پنج سالمه. گفت: منو سر کار گذاشتی: گفتم نه. پرسید متاهلی؟ گفتم بله گفت: تصمیم نداری پیر بشی نه؟ معلومه پولداری و شوهر خوبی هم داری  ولی به اونم اعتماد نکن. بهش گفتم ببین نوع ارتباط ما فرق داره ما بیشتر از بیست ساله که همدیگه رو میشناسیم. گفت آره راست میگی . شما دهه پنجاهیا یه چیز دیگه بودید.نسل شماها دیگه منقرض شده. کمی بعد  پرسید: شرکتتون چیه؟ سربسته یه چیزایی گفتم. گفت: راننده نمیخواین؟ گفتم باید با مدیرعامل صحبت کنی من که کاره ای نیستم. خندید و گفت هرچند کسی منو استخدام نمیکنه.  گفتم چرا؟ سابقه داری؟ گفت آره. گفتم چی؟ سرقت؟ خشونت؟ اعتیاد ؟ سی.اسی؟ گفت: قتل! ...... حتی طناب دار دور گردنم افتاده ولی لحظه آخر بخشیدنم.

پرسیدم: چی بود؟ اتفاق؟ عمد؟ گفت :عمد!  سه تا پسرش ریختن سر برادرم و برادرم رو کشتند منم دوتاشون رو کشتم. سومی هم چون یه دختر داشت دلم نیومد.

 چند ماه توی کوه ها بودم تا پیدام کردند. از هجده سالگی تا بیست و سه سالگی توی زندان بودم تا بالاخره پای دار از قصاصم گذشت. اونم از ترس دعوای طایفه ها.

گفتم: هنوز اینجور دعواها هست؟ گفت: آره. سر مرزِ زمین دو تا روستا اختلاف داشتیم. یه روز سر زمین داداشم رو تنها گیر آوردند. دعوا شد. چون داداشم قوی بود از پسش برنیومدند. یکیشون یه نیمچه درآورد؛ شاهرگ داداشم رو زد.....

خیلی حرف زد، از چیزایی که توی زندان دیده بود گفت، از آرزوهای برادرش که هیچ شده بود، از زندگی خودش که به فنا رفته بود. 

گفتم: مشکل اینه که در این قرن هم یاد نگرفتیم مسائلمون رو با حرف زدن و تعامل حل کنیم. اگر توی روستاهاتون دو تا آدم عاقل، دو تا بزرگتر وجود داشت که میانجیگری میکرد الان اون سه تا جوون زنده بودند، تو هم سرگرم زندگیت بودی، دو تا خانواده هم داغدار نمیشدند. سعی کن آروم باشی، گذشته رو رها کن و بچسب به زندگیت. خندید و گفت هر وقت دلار بشه هزار تومن منم آدم میشم.....

سه ساعتی که توی ترافیک بودیم سعی کردیم با حرف زدن و گوش شنوا بودن سخت نگذره. اما چیزایی که از زندان گفت و واقعیت جامعه، منو از این جامعه نا امیدتر کرد.

*****

خدایا سپاسگزارم که بعد از کلی تلاش کردن ، میتونم بدون قضاوت به حرف های دیگران گوش بدم.