خنده ات شروع یه اتفاقه.....

تلویزیون روشنه و داریم دورهمی تماشا میکنیم. 

شخصیت های مورد علاقه من، کته خانم و جناب پشه هستند.

البته شاباش رو هم دوست دارم، اما از همه بیشتر آقای طهماسب رو دوست دارم که سالها با این عروسک ها ما رو به دنیای بچگی هامون برده و در عین حال همیشه حرف جدیدی برای گفتن داشته.

*****

هفته ی گذشته حالم خیلی گرفته بود، سالگرد مامان بود و من نمیتونستم برم شمال و بازم تمام خاطرات بد بیماری مادر هجوم آورده بود به ذهن و روحم. این بود که بی خودی حالم  بد بود و حوصله هیچ کسی رو نداشتم. مخصوصا سر کار و این بچه های جوون و کارهای عجیبشون. اینکه توقعاتشون از زندگی اینقدر عجیب و غریبه ،  شنبه و یکشنبه دورکاری کردم. البته یکشنبه ظهر رفتم مراسم یادبود پدر همکار. دوشنبه هم که تعطیل بود، سه شنبه سخت گذشت، خیلی سخت،  اما شبش با هدیه سورپرایزی همکلاسی، حالم خیلی خوب شد.

 یک ماه قبل تصویر یه دفتر هوشمند رو در اینستاگرام دیدم و برای همکلاسی فرستادم و گفتم ای کاش از اینا توی ایران بود دیگه لازم نبود من اینقدر دفتر عوض کنم.

 وقتی کادو رو باز کردم، قیافه ام دیدن داشت، فکر نمیکردم اون دفترچه رو گیرآورده باشه، گویا توی دوبی پیدا کرده و بعد از طریق یه فروشنده در ایران سفارش داده و گرفته، اونقدر این کارش حالم رو تغییر داد که نگو و نپرس، نه برای  اینکه چنین کادویی برام خریده، برا اینکه همیشه هدیه ای رو برام میخره که خودم آرزوش کردم اما هیچ وقت دلم نمیاد برای  خریدنش پول خرج کنم درحالیکه پول خریدنش رو هم دارم. یعنی میگم جزو اولویت های زندگیم نیست، پس دلیلی برای خریدنش ندارم. اما اون همیشه سعی میکنه این دلخوش کنکهای  خاص و عجیب رو برام فراهم کنه، راستش شرمنده شدم. اما از اینکه کسی هست که اینقدر حواسش به من هست، بی نهایت خوشحال شدم.

****

یکسالی هست که با دولینگو  زبان ترکی استانبولی میخونم، چند وقتی هست ریاضی.  موسیقی و زبان انگلیسی هم به امکاناتش اضافه کرده، اولین اپی هست که تونسته منو جذب کنه طوری که یکسالی هست مداوم باهاش کار میکنم. بیشتر برای تقویت حافظه  و تمرین  ذهن. می خوام مغزم از تکرارهای پوچ روزانه فرار کنه، میخوام گاهی  برم به دنیای تحصیل و درس خوندن. بچه ها نمیدونند درس خوندن چه لذتی داره، دائم  از درس فراری هستند، نمیدونم چرا.

****

چقدر شخصیت آقای موسکیتو با دقت و فکر طراحی شده، پشه ای که با نیش زدن آدم های مختلف شخصیت اونها رو پیدا میکنه، کنایه از آدم هایی که با نشست و برخاست با دیگران، ادای اونهارو درمیارن و شخصیت با ثباتی ندارند و تبدیل میشن به افرادی که با اونها رفت و آمد کردند. 

نمیدونم آیا اینجور آدم ها رو از نزدیک دیدید؟  اونایی که ادای دیگران رو درمیارن!  چه در لباس پوشیدن چه در نوع رفتار! ای کاش اگر می‌خواهیم ادای کسی رو هم دربیاوریم اون شخص، یک انسان درست و با اخلاق باشه!

****

خدایا سپاسگزارم که این وروجک های شیطون رو توی زندگیم آوردی تا خالی تنهایی هامون رو پر کنند و با مهربونی های خالصشون دلمون رو به زندگی گرم کنند.